De oververzadigde mug
Een mug zat te wachten boven de hoge linnenkast
(Hij had honger, zin om in een vel te prikken
en vervolgens lekker warm bloed te slikken.)
op zijn late avondmaal, met geduld, want het kwam vast.
En eindelijk de warme zwoele zomeravond was voorbij
en daar lag lakenloos het jonge stel
eerst wat onrustig, je kent dat wel
maar niet lang daarna, je kon het horen, slapend allebei.
De mug steeg op voor de voorgeschreven verkenningsvlucht
die ging als naar behoren
rakelings langs de vrije oren
om te kijken of niets verschrikt begon te zwaaien in de lucht
want blijft zo een reactie uit, dan is dat ‘seinveilig’ voor als je landt,
en dat deed hij op een gewelfde zachte ronding
-zopas nog het object van de onrust en verleiding-
precies binnen de bikinilijnen, zichtbaar als een lichte band.
Een landschap zongekleurd, strak, glad als een muggendroom,
een oord om diep in door te penetreren,
een vrucht om rauw in te consumeren,
kortom zoiets kostelijks dat steekt iedere heerlijkheid naar de kroon.
Maar met overmoed, hij stak, en kon er niet genoeg van krijgen.
Hij dronk en dronk zich totaal ‘obees’
tot barstens aan toe eer hij zijn snuit ophees
en wat even later bleek, te zwaar ook om nog hoog te stijgen
en daar zat hij in het ochtendlicht het ledikant net te boven.
‘Kijk nou, ik ben op mijn bil gestoken!’
Pats. ‘Zo, dat is alweer rood gewroken’
‘Ja, mijn bloed, ze moeten altijd mij hebben, het is niet te geloven.’
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
01-09-2014
Over dit gedicht
'Ik zie geen steek', zei de mug en zij ging op de lucht af.
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dierengedicht Fabel GuidovangeelReacties op ‘De oververzadigde mug’
-
Leuke mug, mooi gedicht.
Rudi Lejaeghere - 02-09-2014 om 17:48