vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Waken en ontwaken
Onverstoorbaar wuift de den zijn groen
de kleine ziekenkamer binnen
en in naderende stap beginnen
slagen, hard van wijs, hun dans te doen
en door de keel te gieren, als geel
verblindend licht de kalmte vindt
in klein en roze ingeslikt, geheel
op wolken in te slapen als een kind.
Schimmen kijken lichtjes in de ogen,
ontwakend dimmen, flarden horen,
kleuren worden stilletjes herboren
in een vreemd geluid van nergens, pogen
weer te zoeken in herinnering
de reden met het heden te verbinden
in waas een blik op nakende genezing
het leven na vergetelheid te vinden.
Reacties op ‘Waken en ontwaken’
-
Ik vind de eerste twee regels al mooi genoeg om de laatste te rechtvaardigen.
guido - 04-09-2014 om 19:37
-
Bedankt, Joseph.
Rudi Lejaeghere - 04-09-2014 om 19:54