carglas minus 10

kijkend door de achterruit
zie ik niet wat ik verwacht
op panoramisch glazen huid
is een sprookje aangebracht

door kunstenaar natuur
met scherppuntig koud penseel
een onvoorstelbare structuur
een ingewikkeld ritueel

ijzig blauw gemengd met wit
schept elfjes-achtige ijsfiguren
ik die gewrongen op de autozetel zit
probeer er dwars doorheen te turen

naar mijn dagelijks banaal bestaan
in de ”reële” wereld
van fantasie ontdaan
koudhartig teruggekegeld