Dit is geen zwart-wit

zeeschuim roomt op korrelig nat zand
water met fel zuurstofwit gevuld
voortdurend Aphroditegevecht met kant
in schaduw van rotsen gehuld

getijengeleide ziedende zee
terugglijdend op meespoelend zand
met gesloten ogen glijd ik mee
eens bereik ik de oneindige rand

plotse weemoed vult mijn ogen
het zilte water vult de zee
onuitgesproken dialogen
herinneren aan wel en wee