vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonsopgang
Sterren slinken in het donzig ochtendgrijs,
wijken naar de verre einder in slierten duister,
reiken glijdend weg in vroege morgenluister
steeds op weg en eindeloos op wereldreis.
De brede horizon in helderheid ontstoken
siert in gouden krans de dauw in dageraad
met stralen licht, gestaag maar mondjesmaat
vertellend dat een nieuwe dag is aangebroken.
In vuur ontstijgt de zon zijn nachtelijke stede,
breekt de hemel uit het oosten langzaam open
in levenswarmte met pastel intens doorlopen,
gezegend antwoord op onze nachtelijke bede.
Ingezonden door
Geplaatst op
05-09-2014
Over dit gedicht
zo mooi is de morgenstond, hij heeft goud in de mond
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dageraad MorgenluisterReacties op ‘Zonsopgang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!