De Polka

naar het gedicht 'Polonaise' van Paul van Ostaijen

Ik zag Kans en Nietje komen
Door het grote bos
Vier klompjes op de steentjes
Twee handjes in elkander
Eén broekje en één rokje
En dure loten tien

Ik zag de tweeling komen
Op een pad van grint
Kans met zijn lotjes
Nietje met haar beursje
en kijk.

Kijk ze nou toch lopen
en zie wat ze verkopen

Kansje zal
Kansje, kansje keren
Kansje, kansje, kansje …..Gok

Nietje niet
Vergeet vergeet-mij-nietje

De maan schijnt door de bomen
De sterren er omheen
Broekje leeg, beursje vol
Mama blaast de fluit de fluit de fluit
En papa slaat de trommel
De ton die zal verkeren
En trekken alle tien?
Zo?

Nee, zo
Zo speelt Cecilia niet.

Guido van Geel