onweer in mijn hoofd

Het bliksemt en het.dondert.
Binnen in mijn hoofd.
Een storm van nadenken.
Ik lijk wel verdoofd.

Tranen glijden als regendruppels over mijn wangen.
Mijn gedachten zit in mijn hoofd gevangen.

Het stormt in mijn hoofd.
Maar mijn ogen zien buiten de zon schijnen.
Maar in mijn hoofd wil de storm niet verdwijnen.

De bliksem schiet pijlsnel voorbij.
En dan hoor je het gedonder in mij.

De hagelstenen vallen als zwaargewichten op de grond.
Maar er komt geen zinnig woord uit mijn mond.

Nog verbijsterd van de storm in mijn hoofd.
Lijkt het alsof ik onder narcose lig.
Ozo verdoofd.

De onweer wil maar niet stoppen.
Het blijft maar door draven.
En mijn gedachten proberen steeds maar een uitweg te graven.

In mijn hoofd is het dicht bewolkt.
Geen plek voor de zon.
Ik wou dat hij schijnen kon.

Maar het stormt nog steeds.
Hard en veel.
Er komt nog steeds geen zinnig woord uit mijn mond.
Door die brok in mijn keel.

De storm blijft razen,
Hij gaat niet weg.
Want mijn hoofd luisterd niet als ik stop zeg.

Met tranen als regendruppels op mijn wangen,
Blijf ik in deze storm gevangen.

Er is nog altijd onweer in mijn hoofd.
En daardoor ben ik nog altijd verdoofd.