kerkewegel

de kerkewegel naar mijn dorp
waar is mijn jeugd gebleven
achtkanten op een handworp
nostalgie doet mij verder zweven

ingeduffeld tegen de diezige lucht
wandel ik handschoenklappend ontdaan
met hier en daar een stuk boerenbucht
in deze bochtige vintagelaan

als kind heb ik er gewandeld
als snaak heb ik er gefietst
door de winterkou mishandeld
heb ik er rapen gebietst

knieën door grind opengereten
fietswiel in achtvorm dubbelgeplooid
na met makkers te hebben geraced
en als winnaar te zijn getooid

zeldzaam zijn ze geworden
die kleine stukjes Vlaanderenland
nu zijn er vooral reclameborden
van de vastgoedspeculant

herinneringen nemen het over
het wordt alleen nog fantasie
nu rijden ze met een landrover
de kinderen van de bourgeoisie