you never walk alone

de zee tekent onophoudelijk
met opspattende lijnen
in wit aphroditeschuim
zijn grillig schijnen

de grijsbruine branding
opgestuwd door de wind
brengt reliëf in verzanding
grillig als een kind

de weidse watermassa lokt
jij onbeweeglijk in het water
staat stil middenin en gokt
het geheim van die immense krater

je voelt je nietig
tussen dergelijke grootsheid
hier ben je verdrietig
en vergeet in verstrooidheid