Schijnbewegingen

Schouwtonelen die we spelen
lachen, wenen hard als stenen
tegen liggen, onder kruipen
liefde geven, onszelf bezweren

het is een waterlelie die ik zoek
de libel die weg wil vliegen
op de bloem de vlinder wijzen
de wortels aan de boom weer binden

om de schijn bewegen
geluiden uit de kelen moeizaam
wringen met de handen
in het wild gebaren zonder mening

zinken als een kever op de bodem
schuilen tussen wat er groeit
of rottend liggen stinken
het ruikt al in de voegen van de kleren.