Leegte en verdriet

Leegte
Verdriet

Niks in m'n hoofd
Niks in m'n ziel

Ik probeer me te concentreren
Maar het lukt niet

Ergens anders aan denken
Dat wil ik

Ik wil het glas weer halfvol zien en niet andersom
Ik wil mezelf weer zijn

De lieve en vrolijke ik
Ben ik eigenlijk wel normaal dat ik zo doe?

Is dit gewoon als je in de pubertijd zit?
Word je dan altijd zo opstandig?

Heb je altijd ruzie met je ouders?
De vragen schieten door m'n hoofd

En ik zoek antwoorden
Maar ik vind ze niet

Ik zie letters
Maar kan er geen woorden van maken

Ik weet niet wat te doen
Ik weet ook niet wie ik ben

Ben ik wel dat lieve meisje?
Dat lieve meisje van vroeger?

Ben ik veranderd?