laatste lente

de stad heeft mijn lente verzwolgen
verhuisd is mijn vrije natuur
de leeuwerik wipzingt verbolgen
verworden tot oprispend zuur

de zon blekkert de stadse muren
verzacht het troosteloze leven
kassei en beton verbergen de buren
ik ben alleen achtergebleven

zalig tuinieren is er niet meer
genieten van bloemen en wind
het buitenleven verdreven
van bomen en rozen ben ik nu blind

en toch bloeien ook hier de rozen
ontluiken de knoppen tot bloem
versieren de blaren de kreupele bomen
seniorenvreugde als nieuwe doem

de lente verdringt de oude geuren
verfrist met parfums de muffe goot
sprankelt nieuw leven door oude takken
vergeet de schroom van de komende dood

ik wil weer dansen
ik wil weer zingen
ik wil herkansen
het leven bedwingen

ik zeg foert aan defaitisme
ik grijp de dood als mijn zielsgenoot