Herfst

Uit 'Het geriatrisch manifest'

Vette spinnen hangen te rijpen in de wielen
die gierend te pletter slaan in een plotse bank

Kletterend valt een kastanje door de takken
in het doodse stille bos buiten de paden

Geen blad beweegt als er af en toe een dwarrelt
om de rottende zwammentrossen te bedekken

Een vroege fietser rammelt over een schelpenpad
een met rommel in allebei zijn hangende tassen

Maar boven de ochtendnevel rijst toch de zon
om melkwit de flarden te gaan verdrijven

Zodat de grijzen twee aan twee verschijnen
met thermoskan, broodjes en wat krentenbollen

en kijken uit de bosrand naar de verre zwaailichten
die de wrakken ontwarren voor de opkomende avondspits

Guido van Geel