vorige gedicht
vorige gedicht
Wonder
Er was eens een meisje
Met gouden haren en ogen van glas
Breekbaar, gebroken, geliefd
Ze laat haar rug het gras verwarmen
Houdt haar gezicht omhoog gericht
Graait naar de witte plukken wol die
De hemel versieren
Ze zwemt in het eeuwige blauw
Lacht de zon tevoorschijn
Speelt met de wind
Danst met de bladeren
Haar wereld vol sprookjes
Onvoorspelbaar, eindeloos
Ze kust de tijd, laat hem vergeten
Zwaait naar haar verstrooide wereld
Doet haar ogen dicht een droomt
Van plekken nog ontdekt te worden
Reacties op ‘Wonder’
-
Ik lees je grrag!
fets - 08-10-2014 om 17:33
-
Dankjewel! :) Ik heb toevallig weer een nieuwe!
Yalou - 27-11-2014 om 16:46