Dalen
Tussen hoogten opgesloten,
Zonder horizon of licht,
Slechts in diepte ontsproten,
Enkel op zichzelf gericht.
Opzien tegen hoge bergen,
In besloten eenzaamheid,
Aan omgeving verbergen,
Moeiten, en eigen strijd.
Enkel in het diepste binnen.
Gebonden aan één plek,
Zonder te beginnen,
Verandering in dagbestek.
Eenzaam, tussen vele groten.
Stil verborgen angst,
Niet te worden verstoten,
En voor menigte het bangst.
Toch van tijd tot tijd,
Door zon beschenen,
In momenten zonder strijd,
Ontkiemende plant tussen stenen.
Ontluikende plant die liefde vond.
Gestreeld door tere handen.
Als door warmte ook in die afgrond.
Verlost van knellende banden.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
27-01-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depresie Openstellen Verlatenheid VindenReacties op ‘Dalen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!