De naakte engel

In een kathedraal waar wij de koelte vonden
- Alleen hoorbaar was ons zacht gefluister-
bewoog stil een meisje door het duister
in zomers lang in deze hoge middagstonde.

buiten zinderde de zon op het stenen plein
binnen tussen de hoog oprijzende pilaren
en de gildenissen met hun dode martelaren
ging zij voort als in een nacht de maneschijn

soms even verborgen soms weer verscheen
tot wij uit het donker haar stralend zagen gaan
in het tegenlicht van het plein door de zonnebaan
in een flits slechts was zij daar en verdween.

Guido van Geel