1001 Gedichten

Gedichten

U bent hier:

Korte verhalen check: 'Ik' verhalen

28-12-11 18:05 startpost
Suzy Berichten: 29	Hoi allemaal, Ik had een idee. Je schrijft een kort verhaal uit je eigen leven of uit die van een ander. Dit zet je in een soort ik-vorm. Hier een voorbeeld van een verhaal uit mijn leven: Als ik op school ben en ik loop door de drukte, voel ik me zo bekeken, terwijl de helft je niet eens opmerkt. Dit is hetzelfde in een stad bijvoorbeeld, wat een onzekerheid bevat ik dan. Ze praten vast weer over mij, zucht. Dan loop ik verder, schouders hangend en hoofd omlaag, niet opkijkend. Zelfs nadat ik de mensen voorbij ben heb ik het idee nog steeds bekeken te worden en soms hoor ik ze dingen fluisteren en dan giechelen ze. Haha, wat ben ik ook grappig, je kunt mij alleen uitlachen zoveel humor heb ik! Niet dus, mijn uiterlijk zal wel â€˜leukâ€™ zijn, mooi meisje ben ik, niet. Je hoeft mij niks te vertellen, heb toch al zo vaak dingen gehoord waaruit bleek hoe ze over mâ€™n uiterlijk dachten. Laat ze kletsen is niks van waar en toch zit je me stiekem achter mijn rug om uit te lachen, je bent precies hetzelfde. Nou ja, jij kent mijn innerlijk tenminste. Gelukkig, hierdoor word het wat verdraagzamer allemaal. Ben ik nou eerlijk? Nee, het zit me soms wel behoorlijk in de weg. Waarom ik er niks aan doe? Ik ben toch wie ik wil zijn? Accepteer dat eerst maar en dan zien we wel verder. Hoop dat jullie het idee leuk vinden en ook zelf verhaaltjes gaan posten. Hoe meer hoe beter. Groetjes Suzy Let niet op fouten, is mijn eerste korte verhaal
28-12-11 23:31 reactie 1
Myself Berichten: 188	Ik zit boven op mijn kamer. Beneden hoor ik me moeder roepen, eten! Nee he, niet weer. Wat moet ik nu weer verzinnen? Ik kan toch moeilijk weer zeggen dat ik misselijk ben of dat ik al een patatje gehaald heb. Vorige week zei ik al dat ik bij een vriendin ging eten.. die eten altijd wat later. Dat kan ik dus ook niet meer zeggen. Maar wat dan, ik kan toch moeilijk al dat eten op! Dan maar weer het oude trucje: zo weinig mogelijk eten en het er daarna weer uitgooien. Ik ben veel te dik. Een vet monster, mensen kijken me na. Niemand wil met me praten. Iedereen lacht me uit, en gelijk hebben ze! Ik heb vetrollen, echt ranzig. Ik zal nooit trouwen, en dat is logisch. Ik heb al medelijden met de man die ik dan krijg. Nee dat zou ik niemand aan willen doen. Ik heb geen vriendinnen want niemand wil met mij omgaan. Ik moet afvallen. Heel veel en snel. Als ik alleen al aan eten denk kan ik zo gaan overgeven. Ik hoor mijn moeder weer roepen. Ik wil niet maar helaas ik moet nu echt gaan!! Liefs Myself (Het verhaal van een goede vriendin van me)
30-12-11 11:56 reactie 2
Suzy Berichten: 29	Heey Myself, mooi geschreven heftig dat je vriendin dit meemaakt Fijn dat je er wel voor haar bent Gr Suzy
30-12-11 13:15 reactie 3
Suusie Berichten: 405	Ik zit in mijn slaapkamer achter de computer. In de hoop dat er goede vrienden online zijn op MSN. Dan kan ik met ze praten over mijn opa die al 5 weken in het ziekenhuis ligt. Ik ben doodsbang dat het straks verkeerd af loopt. Ik heb zo'n goede band met hem. Hij is meer een 2e vader voor me dan een opa. Ik zag hem bijna elke dag, voordat hij naar het ziekenhuis ging. Dat kwam omdat hij in het zelfde dorp woont als wij. Dat hij met mij zo'n speciale band heeft, komt omdat hij geen dochters heeft en ik het enige meisje ben van de kleinkinderen. Oh, is er iemand online met wie ik er over kan praten? Ik meld me aan. Nee! Mijn vrienden zijn niet online.. De telefoon gaat. Ik schrik me dood! Er zal toch niet iets met mijn opa zijn? Even later hoor ik dat mijn moeder me roept. "Suus! Ik ben naar het ziekenhuis, want het gaat niet goed met opa!" Nee!! Ik ren de trap af. Mijn moeder vertelt verder.. "Tante Saskia belde net. Het ziekenhuis heeft naar hen gebeld dat het niet goed gaat. Gelukkig is je vader al bij opa. Maar oom Jan is zo stom om te zeggen: Oh, ik heb nog 3 klanten, dat maak ik wel even af. Dat doe je toch niet als je vader op sterven ligt?" Na een half uur komen ze mijn moeder eindelijk halen. Mijn moeder heeft zelf geen auto, want die heeft mijn vader nu(mijn opa die in het ziekenhuis ligt, is de vader van mijn vader. De vader van mijn moeder, mijn andere opa, is 2 jaar geleden overleden). Ik loop terug naar mijn kamer. Waarom moet zo iets gebeuren? Met mijn lieve opa..hij is zo sterk! Ik snap het niet! Waarom?? En waarom net de 28e? Als ik 13,5 word? Het zou wel heel toevallig zijn als hij vandaag zou overlijden. Mijn andere opa is precies met oudjaar overleden. Kiezen mensen soms wanneer ze overlijden? Half 12. De telefoon gaat. Ik neem op..mijn moeder. Ze vertelt me dat het niet lang meer gaat duren. Ik begin al bijna te huilen. Als ze ophangt, loop ik naar mijn broer toe en vertel het. 12 uur. Ik slaap nog steeds niet. Ik moet de hele tijd denken aan mijn opa. Zou hij nog leven? Plots hoor ik de garagedeur open gaan. Mijn ouders zijn thuis! Ik ren naar beneden. Mijn broer loopt achter me aan. Als we beneden komen, vertellen onze ouders dat het voorbij is. Mijn lieve opa is gestorven. Ik kan het niet geloven! Dit kan gewoon niet waar zijn! Ik hou zo veel van hem! Ik ren naar mijn kamer. Als ik de deur sluit, loop ik naar mijn bed en barst ik in tranen uit.. XXX Suus (echt gebeurd. 2 maanden geleden..en ik heb nog even veel verdriet als toen)
30-12-11 21:06 reactie 4
Suzy Berichten: 29	Heey Suus, je hebt wel wat meegemaakt al en kan me voorstellen dat het moeilijk is om je opa te verliezen In ieder geval sterkte toegewenst bij de verwerking gr Suzy
31-12-11 12:52 reactie 5
sharingan Berichten: 45	ik loop het klas lokaal binnen.. het is maandag ochtend... ik kijk een beetje om me heel. waarom kijkt iedereen naar mij. ik moet het verbergen. niemand mag het weten. ik zie mijn vriendin zitten op de plek waar ze altijd zit. ik schuif naast haar. zal ze niks merken? nee tuurlijk niet als ik nou gewoon normaal doe en niet zo zenuwachtig om me heen kijk.. ik zucht eens diep om controle terug te krijgen. niks aan de hand. ik trek mijn mouwen naar benden en pak mij boek uit de tas. ik zet de tas op de grond. o ja een etui.. ik pak mijn tas weer en haal mijn paarse etui er uit. ik zet de tas weer op de grond. ik zie dat mijn vriendin ook een reken machine op tafel heeft. kut het is economie ik heb ook een rekenmachine nodig. pak weer de tas van de grond. En haal mijn rekenmachine er uit. â€˜alles goed?â€™ verschrikt kijk ik op. Ik laat mijn rekenmachine vallen om mijn mouwen weer naar beneden te trekken. Kelly kijkt me bezorgd aan. â€˜alles goedâ€™ weet ik uit te brengen. Domme kut stem! Kon je dat niet met meer overtuiging zeggen. Kelly kijkt me nog even aan maar gaat weer verder met tekenen. ik raap mijn rekenmachine van de grond. Pak mijn mobiel doe mijn oortjes in en zet een liedje van avril lavinge op. Nobodyâ€™s home. Ik open mijn schrift. En blader tot een nieuwe pagina. Ik open mijn handboek op willekeurige bladzijde. Maakt toch niet ik ga niet werken. Ik werk nooit onder economie. Ik haat economie. Ik begin de songtekst van nobodyâ€™s home op te schrijven. Hij staat al zoâ€™n 5 keer in maar dan maakt me niks uit. halverwege stop ik. Mijn arm jeukt. Ik wil krabben maar weet dat dat pijnlijk zou zijn. Mag niet krabben, mag niet krabben. Ik kijk snel de klas rond om te zien of er niemand naar me kijkt. Als laatste controleer ik Kelly. Ze is zo lief en aardig. Ze wil me helpen wil mijn verhalen horen. Maar dat kan ik haar niet aan doen. Ik ben haar hulp niet eens waardig. En toch, zij is nog steeds mijn vriendin. En loopt ze niet bij me weg om me maar in mijn eigen ellende te laten stikken. Voorzichtig til ik mijn mouw op. En kijk naar de streep korst. Het is er rood om heen. En het trekt. Over mijn gehele arm zijn schilvers. Mijn huid is zo droog dat als ik het op til het blijft staan. Mijn handen smeer ik goed in met handcrÃ¨me zodat het niet zo op valt. Nu ik er aan denk. Ik pak mijn tas weer van de grond en ga opzoek naar mijn handcrÃ¨me. Daar is het. â€˜jezus.. wat heb jij? Alweer wat vergeten?â€™ vraagt Kelly. Ze kijkt me vragend aan. ik doe mijn best te glimlachen â€˜het is maandag ochtend wat verwacht je danâ€™ Kelly begint ook te lachen. Gelukkig ze weet van niks. Ik smeer de crÃ¨me op mijn hand en kijk naar buiten terwijl ik de crÃ¨me over mijn handen uitsmeer. Het regend.. zoals altijd.. altijd maar regen ik haat regen. Vanuit mijn oog hoek zie ik iets bewegen. Ik kijk naar de deur. Stijn komt het klas lokaal binnen lopen. Zoals altijd is hij 20 minuten later. Door de bus. Hij haar bij ons aan het groepje zitten en slaakt een zucht. Zijn bruine haar zit vast geplakt aan zijn hoofd. â€˜DAM! Ik haat regenâ€™ Kelly glimlacht â€˜en ik maar denken dat een bus een dak had.â€™ Ik merk dat ik ook glimlach. Het kan ook geen kwaad het is goed om te lachen, toch? Hij pakt zijn boeken pen en rekenmachine en zet zijn tas op de grond. â€˜en al hard gewerkt?â€™ vraagt hij ons. Kelly grijnst en laat trots haar manga tekening zien. Ze kan zo mooi tekenen. altijd al jaloers geweest op haar tekenkunsten. Stijn lacht en went zijn blik van Kelly en kijkt naar mij â€˜en jij?â€™ vraagt hij. â€˜laat haar maar ze is er niet bij met haar hoofd. Waarschijnlijk heeft ze in het weekend een jongen aan de haak geslagenâ€™ zegt Kelly plagerig. Stijns ogen beginnen te glinsteren. â€˜O, ja. Wie dan?â€™ vraagt hij terwijl hij overdreven geÃ¯nteresseerd doet. Compleet in verlegenheid haal ik mijn arm omhoog om een bruine haarlok achter mijn oor te schuiven. De plagerige uitdrukking in stijns ogen veranderen naar bezorgd. â€˜wat is er met je arm gebeurt?â€™ vraagt hij. Ik ben vergeten mijn opgestroopte mauw weer naar beneden te trekken. En Stijn ziet de enorme kras die ik mezelf heb aan gebracht. Hij pakt mijn arm voor ik hem kan verbergen. Ik ben er geweest.. ze haten me. Ik weet het zeker wie wil er nou vrienden met mij zijnâ€¦
31-12-11 20:31 reactie 6
Patrycja98 Berichten: 2	Ik, al me hele leven, word ik genegeerd, want je bent het kind van die en die. Ik heb met zoveel mensen gepraat maar altijd zeggen ze hetzelfde, het komt wel goed probeer het! NEE ik heb al me hele leven geporberd te overleven tussen pijn en verdriet. ik ben er altijd voor mensen, vraag het ze zelf maar, wie was er bij toen jij in tranen uitbarsten en bekend maakte dat je ouders gingen scheiden, en wie troosten je? Ik! Wie was er toen hij geen opa meer had, en wie was er 24/7 voor hem?ik! maar wie was er voor mij toen ik bijna dood was? Niemand, want als ik weer met iemand praatte deden ze allemaal alsof ze het erg vonden, maar als ik weg was, dan zaten ze weer relax op de bank te genieten, niemand die nu nog steeds niet om mij geeft, want iedere dag is het of een klap, ik word uitgescholden of een belediging! en door wie? Door die mensen die ik zo erg heb geholpen! Ik ben nu 14 jaar. Maar ik heb een levensweg van iemand van 20 jaar.
01-01-12 11:31 reactie 7
Suusie Berichten: 405	@ Patrycja98 Ik weet hoe je je voelt Ik ben er ook altijd voor mijn vrienden, maar zij zijn er nooit voor mij. Alleen mijn internetvrienden. Mijn vrienden zijn er alleen voor me in goede tijden, maar nooit in slechte. Ik heb al heel veel meegemaakt en dat weten ze. Als je wilt weten wat, kun je op forums kijken of contact met me opnemen Want ik weet precies hoe je je voelt Ik word zelfs ook heel vaak uitgescholden en als we met welke les dan ook groepjes of tweetallen moeten maken, ben ik altijd degene die over is. Als ik word uitgescholden, gaan mijn 'vrienden' nu ex-vrienden meedoen en lachen. Ik ben er altijd voor hen, maar zij nooit voor mij. Als je nog eens iemand zoekt met wie je over je problemen wilt praten, kun je altijd contact met me opnemen Ik zal je echt wel begrijpen, want ik heb ook al heel veel meegemaakt XXX Suus
02-01-12 15:29 reactie 8
DJolien Berichten: 772	Ik zit beneden achter mijn laptop. Die laptop is al een aantal maanden niet helemaal goed meer. Toch is het geen reden voor mij om mijn laptop helemaal uit te laten. Dat kan ik gewoon niet. Ik kan niet zonder de mensen waarmee ik praat op msn en hyves. Ik mag altijd afwezig staan. Maar nooit offline. Tenzij ik via mijn mobiel berijkbaar ben. Ik lees een paar bladzijden van een boek, en maak het verhaal zelf verder af. Soms gebruik ik daarvoor mijn fantasie. De andere keer neem ik dingen van mijn verleden. Ik praat met vriendinnen op msn en andere sites. Iedereen neemt mij daar zoals ik echt ben. Waarom deden ze dat de afgelopen jaren dan niet in mijn klas? Wilde ze me pesten met opzet? Of verveelde ze zich en wisten ze geen gedrag te vertonenen tegen een meisje zoals mij? Was ik dan anders? Waarom leer ik mensen kennen en laten ze me gaan als ze een bepaalde leeftijd hebben berijkt? Doen ze zoiets met opzet tegen mij? Of wilde ze dat ik sterk zou worden? Sterk ben ik door van alles wel geworden. Dat te danken aan het pesten van eerder. Door een vriendschap die verbroken is. Mijn kracht veranderd in steun voor mensen die het nodig zijn. Het lijkt allemaal zo simpel even voor iemand klaar staan. Maar ik heb gemerkt dat vele het toch best moeilijk vinden. Zoiets moet je willen, dan kun je het. Zelfs kun je het proberen, oefenen geeft kunst. Maar ook moet je leren als je iemand helpt. Geen diepte in je opnemen. Begrijp mensen door er je eigen verleden mee te gebruiken. De zelfde soort dingen die je in je verleden hebt meegemaakt. Help mensen zonder het geheel diep tot je gevoel te plaatsen. Dat maakt het voor jezelf heel erg zwaar. En het is niet de bedoeling dat de helper. Uit eindelijk geholpen moet worden. Want daar schiet je niets mee op. Ik hoop dat jullie mijn verhaal begrijpen. xxx
02-01-12 19:08 reactie 9
Patrycja98 Berichten: 2	al 13 jaar wachtte ik op iemand die me begreep, iemand die zei, ik weet hoe je je voelt, ik leef met je mee. Want nooit is er iemand geweest die dat heeft gezegt! Tot gister dan , ik leerde Suus kennen via 1001 gedichten, ik had een gedicht en een ik verhaal gepost, en ik kreeg van haar wel een heftige reactie op terug, wat zij allemaal heeft meegemaakt, mijn god! daar zeg ik U tegen. en nog steeds, ik was net lekker met haar aan't chatten en ze had net weer van d'r iemand gehoord dat er weer iemand ziek was, ik kon me inleven, ik kon pijn en verdriet delen, ik had iemand waarbij ik echt me hart kon luchten, waar je niet kreeg, probeer het vol te houden, of het sprookje die psychologen geven waar je alleen maar depri van word! Suus is een geschenk uit de hemel, Suus is mÃjn vriendin!
03-01-12 13:51 reactie 10
peety1998 Berichten: 7	Vroeger hoe ik was hoe ik er uit zag, iedereen bemoeide zich er mee. Werd ik maar genegeerd.. Altijd wist een kind wel iets op te merken over mij. Altijd deden ze dat alleen voor hun plezier voor hun gevoel, om zich beter te voelen. Gelukkig had ik vriendinnen die dat bijna nooit deden. niet nooit wel is... Nu hoor ik er nog wel bij maar nooit voel ik me helemaal op mijn gemak bij kinderen. Die populairder zijn dan mij. Nooit hoor ik er echt bij. Het is nu wel over maar toch blijven die omerkingen en pesterijen bij mij. Minder, het is niet verdwenen, dat zal het ook nooit worden. Dat gevoel, die opmerkingen. Mijn hele leven zullen ze aan mijn leven blijven hangen.
03-01-12 18:22 reactie 11
Suzy Berichten: 29	heey DJolien, ik begrijp je verhaal zeker en je hebt gelijk goed van je dat je toch een kracht hebt om mensen te helpen denk dat ze daar heel blij mee zijn Patrycja, erg leuk dat je eindelijk iemand hebt gevonden die je begrijpt super Ook egt leuk dat er veel verhalen bij komen Zo leer je veel van andere hun leven Thanks iedereen en natuurlijk op naar de volgende verhalen gr Suzy
03-01-12 18:59 reactie 12
Suusie Berichten: 405	Ik heb een nieuw verhaal voor je wat ik tot nu toe heb meegemaakt..: Mijn moeder kreeg verkering met iemand en ze trouwden. Maar hij had allemaal last van dat er soms een adertje in zijn hoofd sprong. Op een dag gebeurde dat opnieuw. Maar toen was mijn moeder zwanger. Eerst ging het goed. Maar daarna sprong er opnieuw een adertje. Toen ging het niet meer goed. Hij overleed nog voordat het kind geboren werd. Toen mijn moeder ging bevallen, had ze dus heel veel stres. Daardoor ging er iets niet goed..maar dat komt later. Ze noemde hem zoals ze had afgesproken met zijn vader. Dus ze noemde hem Stefan. Ze moest hem alleen opvoeden. Na 7 jaar ontmoette ze opnieuw een man. Ze trouwden en mijn moeder raakte opnieuw zwanger. Ze kreeg weer een zoon, maar hij werd dood geboren. Thomas heette hij. Na een paar maanden raakte ze opnieuw zwanger en werd ik geboren. Een paar jaar later kreeg mijn moeder borstkanker. Gelukkig konden ze haar nog helpen. Ook mijn tante kreeg borstkanker Ook haar konden ze nog helpen. Toen mijn broer in de 1e zat, maakten sommige leraren zich zorgen om hem. Ze dachten dat hij autisme had. Toen er een onderzoek werd gedaan, bleek dat zo te zijn. Hij heeft het syndroom van asperger. In november 2009 kregen we het schokkende nieuws dat mijn opa longkanker had. Zijn laatste wens was het vuurwerk zien. Maar die wens is niet uitgekomen. Met oudjaar 2009 om half 10 â€˜s morgens overleed hij. Eind september 2011 kregen we weer schokkend nieuws. Mijn andere opa lag in het ziekenhuis. Hij had een ontsteking aan zijn alvleesklier. Met hem had ik een hele sterke band, omdat hij zelf geen dochters had en ik het enige meisje was van de kleinkinderen. En daarbij woonde hij op hetzelfde dorp als wij. En hij was echt ontzettend lief. Ik zal hem altijd blijven missen:'(
03-01-12 21:20 reactie 13
Myself Berichten: 188	hey suzy een beetje late reactie maar bedankt voor je reactie, ik vond jou verhaal ook heel sprekend! en ook wel herkenbaar..! En ik ben blij dat ik er voor haar kan zijn, uit ervaring weet ik hoe belangrijk het is als er iemand alleen al naar je luistert... Leuk idee trouwens om deze 'ik' verhalen te schrijven ! Liefss
04-01-12 11:31 reactie 14
Suzy Berichten: 29	Hey Suusie weer een heftig verhaal zeg is veel gebeurd al in jou leven:O fijn dat ze je moeder en tante hebben kunnen helpen en heel jammer dat je opa zijn wens niet in vervuling mocht gaan in ieder geval ben jij volgens mij een sterke meid die andere vast veel kan leren uit jou leven Myself, maakt niet uit beter een late reactie dan geen reactie en graag gedaan. Zeker echt super dat je je vriendin helpt tis idd belangrijk als iemand naar je luistert thanks als je nog meer verhalen hebt gewoon posten, net als suusie gr. Suzy
04-01-12 17:19 reactie 15
peety1998 Berichten: 7	mn msn is gehackt of gecrasht (ofzoiets;s) sta je nog in mijn contactenlijst?? ;o greetz peety
Naar boven