Kwijt
Kwijt
Kwijt, Zomaar ineens uit het niets
Wie doet nu zoiets
Dag en nacht, altijd klaargestaan
Laf om een ander te laten zeggen het is gedaan
Kwijt, zoveel vragen, maar geen kans krijgen
Het enige wat ik moet is weggaan en zwijgen
Er wordt gezegd mijn groei wordt niet bevordert
Heeft al te lang aangemodderd
Kwijt, want jij behoort tot mijn verleden
Er Is geen plaats meer voor jou in het heden
Maar jij leeft in een illusie
Jammer die achterstand in je cognitie
Kwijt, Keer op keer
Nu ga jij flink op je neus neer
Maar je kan voortaan de boom in
Dit keer ben jij te min
Kwijt ja deze keer voorgoed
Want mij doet het totaal niet goed
Om je telkens een kans te geven
En dat je wederom een plek probeert op te eisen in mijn leven
Kwijt, Ja geen negatieve gevoelens en emoties
In het bijzijn van je zuipmaatjes nam je aan mij geen notie
Telkens geen rekening houdend met mijn interesses en grenzen
Gedaan met het nakomen van jouw wensen
Kwijt, voortaan ben ik geen jas
Jij bent nu een afgesloten boek diep verborgen in de kast
Ben opnieuw begonnen met schrijven
Over herkenning, acceptatie, respect van mensen die in mijn leven willen blijven..
Kwijt, eerst verdriet, plaatsgemaakt voor vrij- en blijheid
Geen stress en onrust waardoor ik afglijdt
Ik kan eindelijk tijd maken om mijzelf te gaan herontdekken
Leren voor mezelf op te komen, mezelf terugvinden op heel wat plekken.
Reacties op ‘Kwijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!