mis jouw

alweer een tijdje geleden,
maar nog diep van binnen.
Ik vond je leuk,
voor het eerst dat ik het weer toe durfde te laten.

Paar dagen met elkaar opgetrokken,
het klikte goed.
We hadden het naar ons zin,
en alles ging goed.

Maar na een tijdje,
had je geen tijd meer voor mij.
druk met school en werk,
dat begreep ik wel.

NA een paar maanden weer contact,
ik zei dat ik je miste.
En toen kwam het,
waar ik al een tijd voor had gevreesd.

Je had een vriendin,
al een maandje of 4.
Ik kon wel huilen,
huilen van de pijn.

nu alweer bijna 7 maanden verder,
en nog steeds mis ik jouw.
Ik dacht dat ik de jouwe was,
maar dat had ik mis.

Nu laat ik je los,
weet het heeft toch geen zin.
Vrienden blijven we,
maar mijn hart zegt niet meer.