Danse macabre

Schrikdraad en woordenkluwens
pinnen mijn spiegelingen vast
tussen de droom en werkelijkheid,

men heeft de grenzen afgekant,
in de zwarte aarde met de botte zijde
heeft de spade wormen door gekapt,

ik zie de stukken als dementerende vingers
rondkruipen en tasten op zoek
naar de vastheid van de afgrond
naast mijn wankele kaartenhuisjes,

het bloed uit mijn geopende aderen
schiet als een rode vuurpijl door mijn pen
en knalt rozen en doornen uit mijn hoofd,

ik weet de morgen nog achter de einder,
zal ik de zon nog zien rijzen
voor ik uitgebloed ben?

© Rudi J.P. Lejaeghere
23/11/2015