vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geluidloos verdriet
ik vroeg maar
je antwoordde niet
keek me aan
iets in je blik riep
wanhopig mijn naam
jij draaide om
wilde gaan
ik pakte je handen
je twijfelde
bleef even staan
zag tranen
in ogen
een mond met
geluidloos verdriet
je vertrok zonder iets
ik heb je nooit
meer gezien
de tijd was op slot
wij gingen in liefde
samen kapot
wil melker
29/04/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Geluidloos verdriet’
-
Geen woorden voor hoe mooi dit is geschreven! 😪
Special-K-00 - 01-09-2016 om 23:09