Troef

Toegeklapt als een inééngevallen kaartenhuis
Waggelend, aandachtig luisteren, zacht geruis
Altijd maar hoger terwijl de breedte niet versterkt
Angstig kijken, het verleden blijft onverwerkt
Lopen, heel ver weg, voor het mooiste vergaat
Fundering aangetast, te veel binnenpraat
Door wind en regen, de buitenkant verminkt
Ruige woorden achtervolgen het instinkt
In de controlekamer, een knopje omdraaien
Essenties ontdekken en het leven verfraaien