Verdriet is een gebaar
De kast staat open
mijn kleren zijn geknipte stukken
stof ik heb nooit genoeg gehad
ik wil meer en heb alles gescheurd
uit woede. Mijn gestorven mama had gelijk.
Wat waar was was een leugen
mijn haren zijn geverfde slingers
ze blinken omdat ze vettig zijn
niets heeft zin
mijn put is achttien seconden diep.
De poppen aan de rand van de boekenplank
kijken bits toe omdat ze me leuker
vonden toen ik een klein kind was
waarom hou ik ze nog?
Sigaretten zouden beter zijn
koop voor me, lezer
zonder depressieve foto's mee te nemen.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
26-12-2016
Over dit gedicht
Niets streelt de ziel meer dan een andere ziel een beetje uit de put te helpen
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie Eenzaamheid VerdrietReacties op ‘Verdriet is een gebaar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!