Herfsttijd
Herfsttijd
Ik zit onder een oude eik met zijn imponerende stam
Met een wijsheid die de vreugdewereld verstaat
Takken worden nu van hun bladeren ontdaan
Wat de dag toch weer een minuutje eerder donker zal maken
Nu tijdens de herfsttijd
Ontwikkelen zich prachtige dorpen
Dorpen met hun rood en wit bestippelde koppen
Staande als ondeugende hoedjes op het hemelse tapijt
Door het aanbreken van het koude
Zullen sprookjes zich blijven ontvouwen
En schieten de hoedjes uit de grond
Waardoor kabouters zich niet stilletjes zullen houden
Met hun verzameling van mos, eikels, kastanjes, bes en vrucht
Bouwen ze saampjes onder de bomen een feestje
Op het hoedje van hun vrolijke thuis
Zie je ze dansen met al het grut wat ook nog is gebleven
Onder de kaal wordende takken die troosteloos leken
Komen de vrolijkerts met hun puntige mutsjes echt tot leven
En hoor je ze giechelen totdat het laatste blad
Verdord door het licht haar pad op zal zweven
__ // __
© Madeleine Oppelaar. 24 September 2017. Tijd close: 16:40 uur. Gelieve niet kopiëren zonder schriftelijke toezegging van de auteur. Hiervoor dank!
Ingezonden door
Geplaatst op
25-09-2017
Over dit gedicht
Een gedichtje over de herfsttijd
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HerfsttijdReacties op ‘Herfsttijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!