Mandala's

Een bak met kwasten
Met daarnaast verf
Een mooi penseel
Die heb ik geërfd

Ik beperk mijn eigen vrijheid
Door een mandala te kleuren
Geen creatief vermogen
Om mijn leven in te kleuren

Zoveel verf en kwasten
En dat mooie penseel
Toch laat ik het liggen
Het is niet essentieel

Want wat ik zoek
Al maandenlang
Is datgene
Waar ik eigenlijk naar verlang

De kalmte, de stilte
Een huiverende blik
Van mezelf als ik zie
Dat het tranen zijn waarin ik stik

Ik wil zien wie ik ben
Ik wil zijn wie ik zie
Ik wil weten wat ik doe
Ik snak naar euforie

Dus mandala’s daarnet
Een gedichtje dit moment
Straks pak ik een kwast
En ben ik degene die mij kent