Verborgen woorden
Verborgen woorden
Diep binnen in mij
Zijn er woorden verborgen
Ze laten me maar niet vrij
Maar ik laat ze wachten tot morgen
Mijn mening kan ik niet zeggen
En dat is de reden van dit gedicht
Om toch mijn gevoel uit te leggen
Met een opgeheven gezicht
Met pen en papier in mijn hand
Schrijf ik hier mijn woorden neer
Want het vuur dat niet meer brandt
Doet mij in mijn hart heel veel zeer
Waar gaat het toch langzamerhand heen?
Meningen mag men niet meer uiten
Langzaam staan iedereen straks alleen
Naar vriendschappen kan ik straks wel fluiten
Ik wil schreeuwen wat ik denk en vind
We moeten luisteren naar elkaar
Maar wanneer dan mijn verhaal begint
Wacht mij een straf al daar
Maar ik ben een ridder en ik vecht
Ik vecht door middel van deze woorden
Ik kom op voor mijn gevoel en mijn recht
Het is lang geleden dat mensen mij hoorden
Want het uiten van mening en gevoel
Is iets wat niet word geaccepteerd
Men snapt gewoon niet wat ik bedoel
En mijn mening word niet getolereerd
© Nathalie
'Ridder' slaat op de naam van een actie.
Op een andere site waarop ik ook actief ben,
werd een actie georganiseerd.
'Ridders van het gedicht' heette het.
Dit was omdat op die site men andermans
mening niet meer tolereert.
Veel dichters van die site schreven daarom
een gedicht, waarin ze wél hun mening gaven.
Excuses voor het lange verhaal,
maar dan is in ieder geval even duidelijk
waar dit gedicht allemaal op slaat.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
09-07-2009
Over dit gedicht
Een gedicht over een niet-getolereerde mening.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Acceptatie MeningenReacties op ‘Verborgen woorden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!