vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kanker
Klein meisje zo alleen.
kan zelf nergens heen.
Altijd een stralende lach, en van veel mensen krijg je gezag.
Elke dag opnieuw willen leven, het leven kan je niet meer geven.
Het komt steeds dichbij, meisje. Blijf bij mij.
Je bent nog zo jong en zo klein, je hoort voor altijd hier te zijn.
Zo afhankelijk en je leeft in alle kleuren.
Zo lief en zo klein waarom moet dit jou gebeuren?
Reacties op ‘Kanker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!