vorige gedicht
vorige gedicht
Wachten
Zwermen gedachten razen door mijn hoofd
en elk een zwelt aan tot een oorverdovend spektakel.
Rond en rond gaan ze,
tot hun koers zich hervormt.
Dan buigen ze en laten achter hen, een wanordelijke chaos vlinders als fluisterend fluweel.
Ze vliegen naar m'n borstkas.
Hun wapperende vleugels benemen me de adem.
Hun brabbelende tongen knevelen mijn hart
en trekken het snoer errond almaar meer gespannen.
En ik blijf afwachtend. Tot het moment waarvan mijn gedachten dromen.
Reacties op ‘Wachten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!