Ik kom eraan
Ik klim langzaam weer omhoog,
een paar stappen per keer,
een stap terug.
Maar ik kom eruit,
het licht komt dichterbij,
steeds meer mensen lopen met me mee,
steeds meer mensen kennen me echt.
Ze helpen me naar het licht,
elke dag en elke middag.
Maar 's nachts zijn ze al weer daar,
ze zijn al bij het licht,
en laten mij weer even alleen.
Ik kan ze bereiken met internet,
of met de telefoon,
maar niet in levende lijve.
Ik weet dat ze er voor me zijn,
dat ze me helpen,
en dat ze om me geven.
Hetgeen waar ik hen zo dankbaar om ben,
ze helpen me, ze hebben me geholpen,
en het heeft mij ook echt geholpen.
Ik kom dichter bij het licht,
elke dag weer,
met affentoe een dip,
maar ze helpen me erdoorheen,
en ik kom er aan.
(C)Joske
Ingezonden door
Geplaatst op
01-03-2010
Over dit gedicht
Ik ben blij dat ik jullie ken, ik bedank m'n vrienden vooral, Nathalie, Yentl, Sam, Cynthia, Hiske, Eveline en Flore
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bedankt Klimmen Omhoog VriendenReacties op ‘Ik kom eraan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!