vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het opgefokt vertier
kale koppen
bikkelden in spel
van harde lach en bier
alleen wat verder
uit de kring verliep
het opgefokt vertier
daar werd gewacht
op stilte voor
een snedig woord
voor acceptatie
door de maten
deden ze een moord
nooit ergens bij gehoord
het was alsof de warmte van
de kring de moederschoot verving
Ingezonden door
Geplaatst op
13-03-2010
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Leven VriendenReacties op ‘Het opgefokt vertier’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!