Zonder enige vrees

In de schaduw van de zon
zag ik haar lopen, en hopen
de dag van gisteren te vinden.
Het was drie lentes geleden
en één dag, toen ze hem zag
vallen. De grond was gevaarlijk
dichtbij, toen hij vrij was, klaar was
met leven. De moed opgegeven.
Haar alles was veranderd
in een hoopje uit elkaar gespat vlees.
Daarom nam ze dezelfde weg
als hij. Zonder enige vrees
voor de dood.