Mijn mond was goud

brak ik het glas
verstarde ik je beeld
vervloek je mij
voor wat ik gaf

mijn mond was goud
mijn ziel zo breekbaar
als de jouwe aandacht
was voor jou niet oud

ik heb je kracht gezien
je talenten voelen groeien
zag de pijn verdwijnen
waardoor je niet kon bloeien

samen hebben we gevonden
wat verborgen was een diepte
die door angst en zorgen
nooit het zonlicht zag

waarheid schonk een vorm
die je niet verwachtte
de gedachte had je weggestopt
omdat het voelde als verkrachten

je bent heus niet alleen
jij past nog in mijn leven
het deel dat jij voor ogen hebt
kan ik helaas niet geven


wil melker
11/04/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl