Gebroken licht
In het invallende licht
dat gebroken is door de spleten in het gordijn,
zie ik je liggen.
Je slaapt, je droomt, je rolt en draait met je ogen.
Ik hoor je diep in en uitademen,
het zal een rare droom zijn die je droomt.
Ik heb nog zoveel geheimen voor je,
maar ik ben nog niet klaar voor de waarheid.
Telkens wanneer je me roept,
liefkozend je armpjes om me heen slaat,
telkens wanneer ik diep in je fonkelende ogen kijk,
telkens dan smelt mijn hart.
Je bent mijn leven geworden,
nooit gedacht.
Het is niet omdat je anders bent dan de rest,
dat ik niet van je hou.
Je bent mijn dochter, dat zal je altijd zijn,
maar je blijft nier voor altijd zo klein.
Ooit zal ik je vertellen,
wat ik zeggen wou.
Hopelijk begrijp je me dan,
en laat je me voor altijd je lieve mama zijn,
en snap je, dat ik voor altijd van je hou!
Reacties op ‘Gebroken licht’
-
Je hebt de sfeer van het boek zeer goed gevat in dit gedicht. Morgen lees ik het voor op onze leesclub.
mariette - 23-11-2010 om 17:14