1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gelooid tot op gebeente
de zon verdampt
de mensen op het plein
en blakert het gesteente
ze rusten peinzend
aan de schaduwkant
gelooid tot op gebeente
de huizen hoog
de straten donker smal
warmte ademt traag verval
de luiken zijn gesloten
binnenplaats met groene rust
koelte die de warmte kust
stilte spreidt de zomer uit
vervaagt de middag in siësta
de zon is bij de voordeur al gestuit
Reacties op ‘Gelooid tot op gebeente’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!