mijn duitse dog

mijn grote vriend

een traan valt naar beneden
jij was er die hem op ving
jij gaf me dan een lik
ik aaide je dan over je kop

niemand kan mij begrijpen
zo als jij voor me was
door naar jou te kijken
voelde ik me weer goed
jij luisterde naar mijn verhaal
tegen spreken kon je niet
je bleef rustig zitten
en luisterde dan naar mijn verdriet

soms was je ook wel eens stout
en je verloor ook je haar
dat maakte mijniets uit
jou liefde was onbetaalbaar
ook al zeggen de mensen het is maar een hond
je gaf mij veel geluk
veel mensen trappen me nu op mijn hart
en ze maken alles stuk