vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Argwaan, angst en pijn
Argwaan, angsten pijn.
Die gevoelens voelen niet fijn.
Laat me met rust!
Laat me alleen!
Ik wil niemand om me heen.
ik wil in me eentje op mijn kamer zijn,
zonder mensen, zonder pijn.
Met alle woede in me grijp ik naar mijn mes.
Bij mezelf denkend:
Wat doe ik mezelf aan?
En de rest?
Dit is toch niet normaal?
Die depressie wordt me bijna fataal.
Reacties op ‘Argwaan, angst en pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!