verdriet

elke dag ben ik bang
om naar school te gaan
elke dag voel ik me angstig en verlegen
ik ga nooit meer naar school vanaf voortaan

elke dag is er wel iemand die me haat
elke dag is er wel iemand die om me lacht
iedere keer zie ik mensen in een groepje
als ik voor bij loop praten ze heel zacht

zelfs me vrienden accepteren me niet zoals ik ben
ze hebben altijd kritiek op mij
op mij uiterlijk en innerlijk
ze maken me verdrietig en niet blij

misschien snap je nu hoe ik me voel
ik voel me verdrietig en niet fijn
er is niemand die me helpt
om mezelf te zijn

ik spreek mezelf wel moed in
maar elke dag stort ik weer in
ik wil gewoon niet door gaan
want heeft het leven nog voor zin

een minachtende blik
eem woordje maar
hoeft maar te vertellen wat je van me vindt
ik ben er helemaal mee klaar

ziet dan niemand wie ik echt ben
ziet dan niemand dat ikook anders kan zijn?
dan een het meisje van nu
of wil iedereen me laten zitten met de pijn?

tranen rollen elke dag wel over me gezicht
jou minachtende blik is al genoeg
om te beseffen wat je van me vindt
en jou woorden ik snap nog steeds niet waar het op sloeg

ik wil laten zien dat ik anders ben
maar dan moet je me de kans geven
om te laten zien dat ik anders ben
en me weer moed geven om te leven!