Missen,
Missen,
Ben er mee opgegroeid,
Met mijn geloof, ik was nog zo groen,
Die jaren zijn allang verstreken,
Ik mis ze iedere keer, wel even.
Zou terug willen keren naar die tijd,
Ja, ik was toen nog heel klein,
Kreeg een snoepje, voor het gebed,
Als ik dat netjes had opgezegd.
Ik mis die kleine kinderjaren,
Allah Hoe Akbar waar zijn al die jaren,
Dat ik ging, voor het eerst naar de moskee,
In mijn mooiste kleren, iedereen keek.
Mis wel die aandacht die ik toen kreeg,
Iedereen zei dat ik het goed deed,
Het was fijn om te horen, je bent groot,
Nu denk ik, was ik nog maar, zo jong.
Kleine kinderen worden groot,
Wat er toen was, is nu vergroot,
De liefde voor Allah groeide met mij mee,
Dat is Alhamdoelillah, ja, heel gemeend.
Daar borduur ik nu op verder,
En ik weet nog, de Arabische letters,
Die komen mij nu, goed van pas,
Doe het net zo als toen, toen ik de Qoraan las.
Reacties op ‘Missen,’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!