vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zekere ogen
even wennen is het wel,
je vast beradenheid.
uren tuur ik in je ogen,
zoekend naar de twijfel die ik ken.
ik vind van alles,
een hele schatkist vol.
allerlei gevoelens,
maar niet meer de twijfel die ik ken.
ik zie hoe onzeker ik je maak,
zelfs na deze drie mooie moeilijke jaren.
en ik zie zoveel zekerheid bevroren,
en niet meer de twijfel die ik ken.
en wat ben ik trots,
als ik je hoor zeggen,
dat meisje daar die met die bruine ogen,
dat is het enige waar ik echt, echt zeker van ben.
Reacties op ‘Zekere ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!