1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Ik mis je nog steeds

lieve opa,
sinds ik klein ben, kijk ik al tegen je op,
je was mn grote voorbeeld,
kon altijd naar je toe als er iets was,
maakte niet uit waar 't over ging,
je luisterde altijd en wou altijd helpen
je stond altijd positief in 't leven
en wou 't beste voor de mensen om je heen
tot ik te horen kreeg, dat je niet langer meer wou leven..
ik stortte in en wist niet wat me over kwam,
jij zo'n sterke lieve oude man, die niet meer verder wou,
ik wou 't niet eens geloven,
tot ik 't van jou hoorde..
't mocht gewoon niet zo zijn,
niemand die dit wou, behalve jij zelf,
ik snapte 't wel, want je leefde met pijn
en kon bijna niks meer,
maar ik wou 't niet..
ik wou niet zonder jou..
maar jij kon niet meer, en er werd van alles geregeld
ik moest mn hoofd maar bij school zien te houden
dat was nogal moeilijk toen..
1 juli kwam steeds dichterbij.. ik werd er steeds banger voor..
ik wou 't gewoon nog steeds niet geloven
en hoopte maar dat 't allemaal een grote droom was..
maar dat was het niet, helaas
30 augustus.. de dag voordat je zou gaan..
we waren dr met zn allen..
eerst zat iedereen nog heel vrolijk, totdat we weg gingen..
we hebben er wel nog een uur gezeten bij je..
allemaal huilend om je heen..
we wouden je niet kwijt,
je was een groot deel van mn hart..
je zei nog van alles tegen me,
dat zal ik echt nooit vergeten..
ik wou niet naar huis, ik wou bij je blijven..
maar 't kon allemaal niet, want jij had ook je rust en slaap nodig
ondertussen had ik al een brief geschreven,
die heb je nog gelezen, voordat je heen ging..
1 juli, om 19:00 was 't zover..
ik zat thuis, met mn broertje, zusje, opa en oma
en mn ouders waren bij je..
daar zaten we met zn allen, huilend bij elkaar op de bank..
niemand die je kwijt wilt
ik had 't er moeilijk mee opa..
hele avond.. huilend op de bank gezeten.. naast mn oma..
die me maar moest zien te troosten..
want je was weg, weg uit mn leven..
ik zou je nooit meer zien..
een week later was je begravenis,
ik zag er heel erg tegen op..
had een concentratie meer voor school, helemaal nergens voor
had nergens zin meer in, ik wou niks..
gewoon om de gedachte dat je niet meer bij me was..
waar moest ik nou heen met mn problemen ?
waar moet ik heen als ik niks te doen heb ?
waar moet ik heen om 't gezellig te hebben ?
ik wist 't allemaal niet meer..
een week later.. daar zaten we dan..
eerst bij je thuis, daar lag je in je kist,
ik mocht nog kijken, maar ik wou 't niet..
dat had ik niet gekunt..
in de zaal, bij de begravenis..
allemaal mensen zaten er,
ik kende de helft geen eens..
maar toch, iedereen miste je en waren er kapot van..
't enige wat ik die dag gedaan heb,
is huilen en alleen maar denken aan je..
ik kon niet anders, want je was heel veel voor me..
ik mis je nog steeds opa,
elke dag..

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

over m'n opa die ik nog steeds heel erg mis en op deze manier mijn gevoelens kon uiten

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Verdriet

Reacties op ‘Ik mis je nog steeds’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Ik mis je nog steeds