vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sonnet 1
Het idyllisch plaatje is compleet,
bloemen, vlinders en lucht vol zon.
Iets wat nooit bestaan kon,
in een wereld zo vol leed.
Maar iedereen kent en weet,
dat er meer ligt achter de horizon.
Wegdromen in de lentezon,
slaat eenzaamheid in als een komeet.
Ook als ik helemaal alleen ben
weet ik dat jij aan mij denkt en
hebben we samen zoete dromen.
Het had ook totaal anders kunnen lopen
maar ik ben erop blijven hopen
over de dagen die gaan komen.
Reacties op ‘Sonnet 1’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!