De zee

Zoals de zee zichzelf weerlegt, neen, juist legt,
golf over golf, cliché over cliché,
als kaarten bij een patiencespel
en zich weer opraapt en opnieuw legt,

zoals de horizon slechts horizontaal duld,
zo ver als je kunt kijken
en de zee tien keer per minuut verticaal wil
zo luid als je kunt horen;

zoals water zwemt om zichzelf te kloppen in de sprint
een arm zegevieren omhoog steekt
waarna een andere arm en nog een arm.
Zo oneindig hou ik van jou!