vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ster
We lagen daar
samen
in het gras
heel cliché
sterren te kijken
warme deken mee
opeens vroeg je
wat ik later worden wil
ik wees naar de sterren
en antwoorde oprecht
zo hoog wil ik wezen
uitkijken over iedereen
niemand kan me raken
zweef daarboven
in de stilte
heel vredig en alleen
verbaasd werd mij gevraagd
waarom ik zo alleen wou zijn
alleen zijn is geen wens
maar een manier
voor overleven
want op aard kan ik niet zijn
wie ik wil zijn
dat was me dood gebleken
nee laat mij
hoog aan de hemel staan
versier de duisternis
daar raakt niemand me
met gemene woorden aan
Reacties op ‘Ster’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!