1001 Gedichten
Mist
Mijn kleine moeder in de grijze mist
Herken je me als je me dalijk ziet ?
De dingen die we deelden weet je niet :
Wat tussen ons bestond is al gewist
Steeds als ik kom, al ben ik net geweest
Kijk je me aan of je me ondervraagt
Ik klets maar wat, totdat het bij je daagt:
"Dag kind, ben jij dat ? Wat een feest !"
˜In zesendertig was het bitter koud",
Zeg je opeens en dan zak je weer weg
Buiten je kamer weet je heg noch steg
M'n lieve moeder met je hart van goud.
Als een kind neem ik je in mijn armen,
Een ogenblik ben ik dat zelf ook weer,
Je streelt mijn haar, ik kan je zo verwarmen
En even doet herinnering geen zeer.
Reacties op ‘Mist’
-
Mooi...hoe moeilijk het ook is....hou de herinnering zeker vast...Liefs Vicky
Blue rose @}---- Vicky - 23-08-2012 om 21:59
-
Hallo Frans, Eerst las ik je andere gedichten en was aangenaam verrast door zoveel humor en ook dat je alles zo gevat kan verwoorden. Maar dan opeens zo'n serieus en prachtig gedicht als dit. Heel gevoelig verwoord. Je weet me echt te raken. Ik heb zelf ook een gedicht over dit onderwerp geschreven ('Geen ontvangst'). Wat heb je dit mooi gedaan! Ook bedankt voor je reactie op mijn gedicht. Met vriendelijke groet, Huib
Huib van Riet - 04-12-2012 om 23:48
-
een prachtig gedicht, ik heb een echt beeld voor ogen als ik het lees en ik weet hoe erg het is als iemand je niet meer herkent
Britta Nijhuis - 19-01-2013 om 14:16
-
het gekke is dat je er ook in berust. Ik dacht eerst dat dat nooit zou lukken, maar uiteindelijk is het vnl belangrijk dat ma het zèlf nog naar haar zin heeft...
Frans Voogt - 22-01-2017 om 20:55