vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een hok zonder ogen
heb zwarte vogels gevangen
muren vol bloed
weer met lente behangen
tralies gebroken
van een hok zonder ogen
deuren gekraakt
ramen geschoond
die in vervagen enkel
nachtblindheid uitbraken
nu schijnt het licht
langs mijn in trance
gevangen gezicht
heb de vrijheid gezien
in het verbreken van boeien
eindelijk kan ik weer groeien
wil melker
15/12/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een hok zonder ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!