Vreemd
Mijn hoofd is een rotzooi
Het is een kleren-bende
Niets is meer mooi
Niets is zoals ik het kende
Het zijn mijn gedachten
Die protesteren
Duistere machten
Die mijn hoofd beheren
Zweven door mijn hoofd
Zal er ooit iemand zijn
Die mij gelooft
Wat voel ik me klein
Dagen weken jaren
De duistere diepte waarin mijn ogen staren
Geen uitzicht meer
Dat is pas zeer
Een donkere mist
Hangt om me heen
Ik wilde wel dat ik het wist
Maar dat weet er geen een
Nooit zal er iemand
Mij begrijpen
Niemand
Zal ik de kans van de dood dan maar grijpen
Vreemd, dat ben ik
Anders, dat ben ik
Dood terwijl ik leef
Is dat waar een mens naar streeft
Ben ik echt alleen
Ben ik de enige waar de dood wenkt
Is er niemand om me heen
Die dat ook denkt
Waarom is het leven gegaan
Zoals het gegaan is
Ik kijk er anders tegenaan
Als een groot gemis
Letters woorden en zinnen
Daar kan ik nu even niet mee beginnen
De dood vraagt of ik kom
Waarom...
Reacties op ‘Vreemd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!