Onvergetelijke liefdesverdriet

Tranen in m'n ogen, pijn in m'n hart.
Van buiten kleuren, van binnen helemaal zwart.
Als ik in de toekomst kon kijken, had ik dit allemaal al geweten,
Was ik er nooit aan begonnen, was het niet zo moelijk om je te vergeten.

Het leek alsof je me haatte, maar je wou me gewoon niet kennen.
Ik dacht; Laat maar zo, misschien leer ik er wel aan wennen.
Ik liet je steeds meer los, wou het zo niet nog een keer,
Na een kwartier had ik al spijt, maar opnieuw kan niet meer.

Het gevoel wat je dan overhoud, is niet mee te leven.
Maar je wilt wel verder, en gaat het niet opgeven.
Het doet wel pijn dat je me verliet,
Maarja, zo gaat liefdesverdriet.

~Suuz,