Ziekte van verdriet

Van hen levens beroofd zonder wat te zeggen
De ziekte brengt verdriet naar boven
Hen levens weggenomen, laat ze rusten daar boven

Denken aan momenten van geluk, momenten van geluk met de personen die ze lief hebben
Wat ze moeten missen, als ze écht moeten gaan
De mensen die ze zullen missen
De lach en kracht die ze altijd samen hadden, zal nu verbroken worden

De ware aan hen zij, nu breken er zoveel harten
Zoveel harten om hen heen
Ze kunnen zichzelf nooit vergeven, als wat er in hun dromen voortkwam
Ze willen niet vergeten hoe het was om hun handen vast te houden

Hoe kan een ziekte hun dit allemaal aandoen
De ware gevoelens die ze achterlaten

Hoe hoger ze gaan, hoe vrijer ze zicht voelen
De wind verlost de pijn, het kloppende gevoel
De zon staat aan de horizon
Het suizen van de zee, klinkt als een koor dat zingt

Ze voelen zich leeg en laten zich meevoeren met de wind
Slepend door het pad wat ze moesten nemen
Verlost van de pijn, verlost van het verleden, met de laatste blik naar hen geliefden

Van het levens beroofd zonder wat te zeggen
Van het levens beroofd zonder afscheid te kunnen nemen
De ziekte brengt verdriet naar boven
Hen levens weggenomen, laat ze rusten daar boven

Ooit zullen we ze zien, maar voor nu is het over
Van hen levens beroofd
De liefde tussen beide wordt verbroken

We zullen jullie nooit vergeten
De ziekte brengt verdriet naar boven, te veel verdriet voor één persoon
Heb respect voor je lotgenoten
Laten we het samen verwerken