vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
OMARMING
Zoals je kleuren niet
altijd kunt mengen,
moesten wij aan
elkaar wennen.
Als ;n schilder met palet
steeds proberend;
erg alert.
Nu onze stormen zijn uitgeraasd,
voel ik me stuurloos, verdwaasd;
of is 't juist 'n groots festijn
Dat we weer bij elkaar zijn?
Want zo, in eigen stijl en warmte
blijft toch vertrouwd
als we elkaar omarmen...
Reacties op ‘OMARMING’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!