De oude man

Stil was het in de straten, waar niemand zich bevond.
Behalve dan die oude man, die daar in een hoekje stond.

Te samen met een vlammetje leek hij heel alleen,
maar deze oude man was voor het laatst op de been.

Ooit leefde hij samen, met zijn vrouw en hond.
Dit was alles wat hij onder geluk verstond.

Maar zoals je al kan raden, was dit niet voor lange tijd.
Want als snel was hij zijn vrouw kwijt.

Ook zijn hond was weggelopen,
midden in de nacht was hij stilletjes weggeslopen.

En de oude man vroeg zich af waarom dit zo was afgelopen.
Hij geloofde in een nieuw begin, hier bleef hij op hopen.

Snel vond hij een nieuwe vrouw, en vroeg haar; Blijf jij mij eeuwig trouw?
Dan kopen wij een huisje, lekker in de zon.
Dan kunnen wij daar zitten op ons rustige balkon.

Twintig jaren later, de man triest als voorheen.
Weer bleef hij achter, heel alleen.

Het huis was afgebrand door de vele zon,
met zijn vrouw op het balkon.

En vraag je je nu af, hoe verliep het met de man?

Niemand weet hoe het kan, maar de man bleef nog tien jaar in leven.
Hij had alles gegeven.

Om te eindigen alleen op straat,
met alleen een vlammetje als je steun en toeverlaat.

Die nacht was de man dood,
niet langer hield hij zich groot.

Nu was het voorbij,
hij was eindelijk vrij.